ეს ჩემი ცხოვრების ყველაზე საინტერესო და კითხვის ნიშნით დასრულებული ისტორია იყო..ბავშვობის პირველი,ლამაზი,წრფელი გრძნობა.ექვსი წელიწადი რომ იქნები ადამიანთან,უამრავი ლამაზი წუთი და დღე რომ გაკავშირებს რატომ უნდა დაკარგო და თქვა უარი?დღესაც კი როცა ქუჩაში ვხვდები გული მიჩქარდება მიუხედავად იმისა რომ უკვე დანიშნული ვარ და ის ვისთანაც ვარ სიგიჟემდე მიყვარს,თუმცა იმ პირველმა გრძნობამ მაინც დატოვა თავისი კვალი.გავიდა წლები და თვითონ გადაწყვიტა დაბრუნება და არ მივიღე.
მაგრამ მანამდე რატომ არ დაბრუნდა? რატომ ხდება რომ როცა ხედავენ სხვასთან ხარ ბედნიერი მაშინ უნდებათ დაბრუნება?