მინდა მოგიყვეთ ისტორია ერთი პატარა ტალღის შესახებ, რომელიც თვალაუწვდენელ ოკეანეში ცხოვრობს. სუნთქავს სუფთა ჰაერს, ირეკლავს მზის ოქროსფერ სხივებს და გრილ, სასიამოვნო ნიავთან თამაშში გაჰყავს დრო.
ყველაფერი კარგადაა, ვიდრე უეცრად ძლიერი ქარი არ ამოვარდება და ჩვენი პატარა ტალღაც არ შეამჩნევს მისკენ მომავალ უზარმაზარ ტალღებს.
შეშინებული ტალღა აქეთ იქით აწყდება და გამოსავალს ეძებს, მოულოდნელად იგი თავის გვერდით ამჩნევს მასზე ოდნავ მოზრდილ ტალღას, რომელიც მისკენ ტრიალდება და ღიმილით ეუბნება:
რატომ გაქვს ასეთი სევდიანი და შეშინებული სახე?
რა რატომ? ვერ ხვდები, რომ ჩვენი საქმე ძალიან ცუდადაა. ხედავ ამ უზარმაზარ ტალღებს, რომლებიც შთანთქმით გვემუქრებიან? კიდევ რამოდენიმე წუთიც და ჩვენ აღარ ვიარსებებთ . . . გესმის? ეს საშინელებაა . . .
არა, ეს შენ ვერ ხვდები. შენ ტალღა არა ხარ. შენ ამ ოკეანის ნაწილი ხარ . . . – პასუხობს მეორე ტალღა.