ადამიანები ბრძენს ესტუმრნენ რათა საკუთარი პრობლემებზე დაეჩივლათ. მეორე და მესამე დღესაც იმავე პრობლემით მივიდნენ მასთან, სიტუაციას ეტყობოდა რომ პრობლემაზე საუბარი იყო მიზანი და არა გამოსავლის პოვნა. ერთ დღესაც ბრძენმა გადაწყვიტა მათთვის ხუმრობა მოეყოლა. ხუმრობაზე სტუმრება ბევრი იცინეს.
რამდენიმე წუთის შემდეგ ბრძენმა ისევ იგივე ხუმრობა მოყვა. იმავე ხუმრობაზე მხოლოდ რამდენიმე მათგანს გაეღიმა.
ბრძენმა მესამედაც მოყვა იგივე ხუმრობა, რაზეც აღარავის აღარ გაუცინია.
ბრძენმა გაიღიმა და თქვა: ” თქვენ ერთი და იგივე ხუმრობაზე არ გეცინებათ. მაშინ რატომ ჩივით ერთი და იგივე პრობლემაზე?”