ერთხელ ალექსანდრე მაკედონელსა და მის ჯარს ერთი დიდი უდაბნოს გავლა მოუწიათ… თითქმის 1 კვირის მარშის შემდეგ მათ წყალი შემოაკლდათ და ჯარისკაცები წყურვილისაგან საშინლად იტანჯებოდნენ.
შუადღე იყო და მზე საშინლად აცხუნებდა, როდესაც ალექსანდრეს შიკრიკებმა ყველასთვის სასიამოვნო ამბავი ამცნეს. მათი თქმით, მათგან ძალიან ახლოს წლით მდიდარი ოაზისი იყო და ამის დასადასტურებლად შიკრიკებმა ალექსანდრეს წყლით სავსე დოქი მიართვეს, რათა იმპერატორს წყურვილი მოეკლა.
და ყველასათვის გასაოცრად ალექსანდრემ წყალი ცხელ ქვიშაზე დაღვარა. ჯარისკაცებს მეთაურის საქციელის გამო გაკვირვების ოვაციები აღმოხდათ, ალექსანდრე კი მიუტრიალდა მათ და უთხრათ:
არ არის კარგი საქციელი მოიკლას წყურვილი მხოლოდ ერთმა , მაშინ როცა უამრავი ადამიანი წყურვილისაგან იტანჯება…