,,ზვიგენები რომ ადამიანები ყოფილიყვნენ”, ჰკითხა ბატონ კ.-ს თავისი დიასახლისის ქალიშვილმა, ,,უფრო გულმოწყალენი იქნებოდნენ პატარა თევზების მიმართ?“
,,უეჭველად“, მიუგო მან. ,,ზვიგენები რომ ადამიანები ყოფილიყვნენ, პატარა თევზებისათვის ზღვაში უზარმაზარ ყუთებს ააშენებინებდნენ, რომლებშიც უხვად იქნებოდა ყოველგვარი საჭმელი, როგორც მცენარეული, ისე ცხოველური. ისინი იზრუნებდნენ, რომ ყუთებში ყოველთვის სუფთა წყალი ყოფილიყო და საერთოდაც უკან არ დაიხევდნენ არანაირი სანიტარული ღონისძიებების გატარებაზე. მაგალითად, თუ რომელიმე თევზს ფარფლი დაუზიანდებოდა, მას მაშინვე სახვევებს დაადებდნენ, სიცოცხლეს უდროოდ რომ არ გამოსალმებოდა. თევზებს რომ არ მოეწყინათ, დროდადრო წყლის დღესასწაულებსაც გამართავდნენ ხოლმე, რადგანაც მხიარული თევზები გაცილებით გემრიელია, ვიდრე მოწყენილი.
ცხადია, ამ უზარმაზარ ყუთებში სკოლებიც იქნებოდა. სკოლებში კი თევზებს ასწავლიდნენ, თუ როგორ უნდა შესცურდნენ ზვიგენის ხახაში.
მაგალითად, მათ დასჭირდებოდათ გეოგრაფია, მცონარებას მიცემული ზვიგენების პოვნა ადვილად რომ შესძლებოდათ. რა თქმა უნდა, სკოლებში ძირითადი მნიშვნელობა თევზების მორალურ აღზრდას მიენიჭებოდა. მათ ასწავლიდნენ, თუ რა დიდებული და მშვენიერი რამ არის სიხარულით თავგანწირვა, თუ როგორ უნდა სწამდეთ და სჯეროდეთ თევზებს ზვიგენების და განსაკუთრებით კი იმისა, რომ ისინი მუხლჩაუხრელად შრომობენ თევზების უღრუბლო მომავლისათვის და რომ ამგვარი მომავლის უზრუნველყოფის წინაპირობას უსიტყვო მორჩილება წარმოადგენს. თევზებს თავი უნდა დაეცვათ ყოველგვარი მდაბალი, მატერიალური, ეგოისტური და მარქსისტული მიდრეკილებებისაგან და დაუყოვნებლივ ეცნობებინათ ზვიგენებისათვის იმის შესახებ, თუ რომელიმე მათგანს მსგავსი მისწრაფებები აღმოაჩნდებოდა. ზვიგენები რომ ადამიანები ყოფილიყვნენ, უცხო თევზთა დაპყრობით ომებასც გამართავდნენ, საბრძოლველად კი საკუთარ თევზებს გამოიყვანდნენ. თევზებს შთააგონებდნენ, რომ მათსა და სხვა ზვიგენების თევზებს შორის დიდი სხვაობაა და მიუხედავად იმისა, რომ, როგორც ცნობილია, თევზები მუნჯები არიან, ისინი სხვადასხვა ენებზე დუმან და ამიტომაც მათ შორის თანხმობის მიღწევა შეუძლებელია. ყველა თევზს, რომელიც ომში მტრის თევზებს განგმირავდა, ფუკუსის ორდენს დაჰკიდებდნენ და გმირის წოდებას მიანიჭებდნენ.
ზვიგენები რომ ადამიანები ყოფილიყვნენ, რა თქმა უნდა, მათ ხელოვნებაც ექნებოდათ. შეიქმნებოდა მშვენიერი სურათები, რომლებზეც ზვიგენის კბილები წარმტაც ფერებში გამოისახებოდა, მათი ხახა კი სწორუპოვარ ედემს ემსგავსებოდა, რომელში ხეტიალიც ღვთაებრივი ნეტარება იქნებოდა ყველა თევზისათვის. თეატრებში, ზღვის ფსკერზე, წარმოდგენილი იქნებოდა, თუ როგორ მიცურავენ შთაგონებით მოცული და სიამოვნებისაგან თავბრუდახვეულნი გმირი თევზები სწორუპოვარი მუსიკის ფონზე კაპელას თანხლებით ზვიგენის ხახისაკენ. ზვიგენები რომ ადამიანები ყოფილიყვნენ, მათ, ცხადია, რელიგიაც ექნებოდათ. რელიგია თევზებს ასწავლიდა, რომ ჭეშმარიტი ცხოვრების დაწყება მხოლოდ ზვიგენის სტომაქში შეიძლება. საერთოდ, ზვიგენები რომ ადამიანები ყოფილიყვნენ, თევზებს შორის ამჟამინდელი თანასწორობის ყოველგვარი კვალი გაქრებოდა. ზოგიერთი მათგანი თანამდებობებს მიიღებდა და სხვებზე მაღლა იდგებოდა.
შედარებით მოზრდილთ მომცროების შესანსვლის უფლებაც ექნებოდათ, ზვიგენებისათვის კი ეს სასიამოვნო იქნებოდა, რადგან თავად უფრო ხშირად ექნებოდათ მსუყე საკბილო. მსხვილი, თანამდებობებზე წამოჭიმული თევზები თავისსავე სწორთა შორის წესრიგის დამყარებაზე იზრუნებდნენ და მოევლინებოდნენ მათ მასწავლებლებად, ოფიცრებად, ინჟინრებად და ასე შემდეგ. ერთი სიტყვით, ზვიგენები რომ ადამიანები ყოფილიყვნენ, ზღვაში კულტურაც იარსებებდა..
ავტორი: ბერტოლდ ბრეხტი; მთარგმნელი: დვალიშვილი თამარ ; ტექსტის წყარო: lib.ge ;