ოკეანე კეთილი და მშვენიერია, მაგრამ ზოგჯერ უეცრად გაავდება, ფრინველები კი, რომლებიც მის სივრცეზე დაფრენენ, საკვებისათვის წყალში ყვინთავენ და ერთმანეთს სუსტი, ნაღვლიანი ხმით ეხმაურებიან, ოკეანის წინაშე მეტად უსუსურნი არიან…
გუნებაში მოხუცი ზღვას ყოველთვის ლა მარ-ს ეძახდა, როგორც მას ეძახიან ხოლმე ესპანურად ის ადამიანები, რომელთაც უყვართ ზღვა. ზოგჯერ ზღვით მოხიბლული ადამიანებიც ამბობენ ცუდ რამეს ზღვაზე, მაგრამ მას ყოველთვის იხსენიებენ, როგორ, ქალს.ზღვას ლე მარ-ს ეძახიან, ესე იგი, მამრობით სქესში იხსენიებენ…ისინი ზღვას იხსენიებენ, როგორც სივრცეს, როგორც მეტოქეს, ზოგჯერ როგორც მტერსაც. მოხუცი კი მუდამ ფიქრობდა ზღვაზე, როგორც ქალზე, რომელიც ან დიდად გწყალობს, ან უარს გეუბნება. ხოლო თუ ზოგჯერ ბოროტად ან უკეთურად იქცევა, რა ვუყოთ, ასეთია მისი ბუნება. `მთვარე ისე აღელვებს ზღვას, როგორც ქალს, ფიქრობდა მოხუცი.“
„მოხუცი და ზღვა“