ფრაგმენტი ინტერვიუდან.
– ბატონო კახა, თქვენ რელიგიური ხართ?
– კი, მაგრამ ეკლესიური – არა… ბებიაჩემი ძალიან მორწმუნე იყო. მამაჩემი და დედაჩემი მუშაობდნენ, ჩემი და ჩემზე ბევრად დიდი იყო, ბებია მზრდიდა ძირითადად, ზღაპრებს მიკითხავდა. ბებიაჩემს ფოთის გიმნაზიიდან შენახული საღვთო სჯულის სახელმძღვანელო ჰქონდა. სულ ფურცლებად იყო დაშლილი და მახსოვს, მიკითხავდა ხოლმე. მერე ეს წიგნი ავკინძე. მამაო ჩვენოც მასწავლა. 5-6 წლის ვიყავი.
,
მეორე მხრივ, კარგი საბუნებისმეტყველო განათლება მაქვს მიღებული, რაც რადიკალურ ეკლესიურობას გამორიცხავს. ზოგადად, რელიგიურია თუ არა ადამიანი, რთული საკითხია, ბევრს ჰგონია, რომ არ არიან, მაგრამ სინამდვილეში არიან, და პირიქით – არიან ურჯულო ქრისტიანები. რელიგია ხომ ადამიანის მორალის წყაროს ეხება. და ამიტომ სრულიად არარელიგიური ადამიანი ცოტაა, ალბათ.
– არ დამდგარხართ არჩევანის წინაშე? არ გიფიქრიათ, სამყარო ღმერთმა შექმნა თუ მაინც დიდი აფეთქება მოხდა?
– მაგ კითხვას შინაარსი არ აქვს, თუ ჩვენ ვლაპარაკობთ რწმენაზე, ღმერთზე, ანუ იდეალურ იდეაზე, მისი შემოწმება ფიზიკის, ქიმიის ან რაღაც სხვა მეთოდებით შეუძლებელია. ღმერთის იდეის არსებობას არ სჭირდება ფიზიკის რომელიმე კანონი.
მეცნიერებმა დაამტკიცესო, რომ ღმერთი არსებობსო – ეს სასაცილო ფრაზაა. მეცნიერები ამას ვერც უარყოფენ და ვერც დაამტკიცებენ, არ არსებობს ისეთი ფორმულა, რომელიც ღმერთს გამოიყვანს…
კანტმა თქვა: ორი რამ მაოცებს ცხოვრებაში – ვარსკვლავების ზეცა ჩემს ზემოთ და მორალური კანონი ჩემში. მორალური კანონი რელიგიური გრძნობაა, სხვა რა წყარო აქვს მორალურს?
– მომხდარა თქვენს ცხოვრებაში სასწაული, რომელიც ღმერთთან დააკავშირეთ?..
– ჩემთვის სასწაულია, როცა ჩვენ სიკეთისა და ბოროტების განსხვავება ვიცით. სასწაულია ის მორალური გადაწყვეტილებები, რომელსაც ჩვენ ვიღებთ ისე, რომ არავინ გვაიძულებს.