“ამბობენ რომ რომაელები გულადი ხალხია, თან მათ ბევრი მეომარი ერი ემორჩილებათ. თუკი ღმერთი გამარჯვებას გვიბოძებს, რას მოგვცემს ეს ჩვენ?” –იკითხა კინეამ.
პიროსმა უპასუხა: “კინეა, შენ ისეთ რამეს მეკითხები რაც თავისთავად ცხადია. თუ ჩვენ დავამარცხებთ რომაელებს, მაშინ იტალიის ვერცერთი ბარბაროსული და ბერძნული ქალაქი ვერ გაგვიწევს წინააღმდეგობას, და ჩვენ დავიპყრობთ მთელ ქვეყანას, შენ კი კარგად იცი თუ რა დიდი და მდიდარი მხარეა!”
კინეამ ცოტა ხანი მოითმინა და იკითხა: “მეფეო, რას ვიზამთ, როდესაც იტალიას დავეუფლებით?”
“გვერდით სიცილიაა, აყვავებული და ხალხმრავალი კუნძული, იგი იწვდის ჩვენსკენ ხელებს და არაფრად არ გვიღირს მისი აღება: ახლა ხომ აგაფოკლეს სიკვდილის შემდეგ, ქალაქები აჯანყებებმა მოიცვა.”
“მართალი ხარ” განაგრძო კინეამ “ესე იგი სიცილიის აღების შემდეგ ჩვენ დავასრულებთ ლაშქრობას?”
“თუ კი ღმერთი წარმატებას და გამარჯვებას გვიბოძებს, ეს გახდება მხოლოდ დიდი საქმეების შესავალი. როგორ არ უნდა გავილაშქროთ აფრიკისკენ, კართაგენზე, თუ კი იქამდე ორი ნაბიჯია? აგაფოკლე საიდუმლოდ რომ გაიპარა სირაკუზიდან და უმნიშვნელო ფლოტით გადაკვეთა ზღა კინაღამ აიღო ქალაქი! თუ კი ჩვენ ეს მოვახერხეთ, მაშინ ვერცერთი მტერი, ვინც ახლა შეურაცხყოფას გვაყენებს, ვერ შეძლებს გაგვიწიოს წინააღმდეგობა, ასე არ არის?”
“ასეა” უპასუხა კინეამ “ცხადია ასეთი ძალებით შესაძლებელი გახდება მაკედონიის დაბრუნება და საბერძნეთზე ძალაუფლების დამკვიდრება. მაგრამ ეს ყველაფერი რომ ახდება, მაშინ რას ვიზამთ?”
პიროსმა ღიმილით მიუგო: “პატივცემულო, გვექნება თავისუფალი დრო, ყოველდღიური ნადიმი და სასიამოვნო საუბრები”.
კინეამ შეაწყვეტინა მას და ჰკითხა: “კი მაგრამ ახლა რა გვიშლის რომ მოვისურვოთ ვიქეიფოთ და თავისუფალ დროს ერთმანეთთან ვისაუბროთ? ჩვენ ხომ უკვე გვაქვს ის, რის მიღწევასაც ვცდილობთ დიდძალი გაჭირვებით, ხიფათით და უხვი სისხლისღვრით, რის გამოც მოგვიწევს გადავიტანოთ და სხვებს მივაყენოთ უამრავი უბედურება”…
კინეამ ცოტა ხანი მოითმინა და იკითხა: “მეფეო, რას ვიზამთ, როდესაც იტალიას დავეუფლებით?”
“გვერდით სიცილიაა, აყვავებული და ხალხმრავალი კუნძული, იგი იწვდის ჩვენსკენ ხელებს და არაფრად არ გვიღირს მისი აღება: ახლა ხომ აგაფოკლეს სიკვდილის შემდეგ, ქალაქები აჯანყებებმა მოიცვა.”
“მართალი ხარ” განაგრძო კინეამ “ესე იგი სიცილიის აღების შემდეგ ჩვენ დავასრულებთ ლაშქრობას?”
“თუ კი ღმერთი წარმატებას და გამარჯვებას გვიბოძებს, ეს გახდება მხოლოდ დიდი საქმეების შესავალი. როგორ არ უნდა გავილაშქროთ აფრიკისკენ, კართაგენზე, თუ კი იქამდე ორი ნაბიჯია? აგაფოკლე საიდუმლოდ რომ გაიპარა სირაკუზიდან და უმნიშვნელო ფლოტით გადაკვეთა ზღა კინაღამ აიღო ქალაქი! თუ კი ჩვენ ეს მოვახერხეთ, მაშინ ვერცერთი მტერი, ვინც ახლა შეურაცხყოფას გვაყენებს, ვერ შეძლებს გაგვიწიოს წინააღმდეგობა, ასე არ არის?”
“ასეა” უპასუხა კინეამ “ცხადია ასეთი ძალებით შესაძლებელი გახდება მაკედონიის დაბრუნება და საბერძნეთზე ძალაუფლების დამკვიდრება. მაგრამ ეს ყველაფერი რომ ახდება, მაშინ რას ვიზამთ?”
პიროსმა ღიმილით მიუგო: “პატივცემულო, გვექნება თავისუფალი დრო, ყოველდღიური ნადიმი და სასიამოვნო საუბრები”.
კინეამ შეაწყვეტინა მას და ჰკითხა: “კი მაგრამ ახლა რა გვიშლის რომ მოვისურვოთ ვიქეიფოთ და თავისუფალ დროს ერთმანეთთან ვისაუბროთ? ჩვენ ხომ უკვე გვაქვს ის, რის მიღწევასაც ვცდილობთ დიდძალი გაჭირვებით, ხიფათით და უხვი სისხლისღვრით, რის გამოც მოგვიწევს გადავიტანოთ და სხვებს მივაყენოთ უამრავი უბედურება”…