„გიორგი, ქართული სულის წიაღიდან იყო ამოზრდილი, მასში ქართველი კაცის ნიჭიერების ძალა ღვიოდა, იშვიათი იყო მისი ნატურა.
მზესავით თვალს ჭრიდა მისი ელვარება, ბავშვივით უშუალო და მიამიტი.მეგობრის სამაგალითო გატანა უყვარდა, ამიტომაც არ მოჰკლებია ხალხს მისი უსაზღვრო სიყვარული.
მარჯანიშვილის თეატრის დასში მომხიბვლელი, კოლორიტულობით გამოირჩეოდა. მისთვის ცხოვრება იყო დიდი წიგნი და იგი მთელი თავისი არსებით სწავლობდა არა მარტო ქვეშეცნეულად, არამედ თვით ცოცხლობდა ამ წიგნის ფურცლებზე. გამოჩენისთანავე მაყურებელთა დარბაზი სიყვარულით შესცქეროდა, ეს ნიჭი აიძულბდა მას დღედაღამე ეფიქრა როლზე, თავდაუზოგავად ემუშავა რეპეტიციაზე.“ –კოტე ნინიკაშვილი
„ყველას გვახსოვს შავგულიძე ახოვანი, ლამაზი ტანის, დიდი ოსტატის ხელით გამოქნილი ქანდაკების მასგავსი.“–ვერიკო ანჯაფარიძე
„რამდენი ჩვენგან წასული კაცის
ვერ გადავიხდით ვერასდროს ამაგს,
მაგრამ ის ერთი სხვა იყო მაინც,
კაცი რომელიც დააკლდა ქალაქს“ – მიხეილ ქვლივიძე
მოამზადა ნათია ბეგლარაშვილმა