გამარჯობა! მე ილია ვარ, 28 წლის, დასაქმებული და თან – არაერთგან. ჩემი მეგობრები ამბობენ, რომ საკმაოდ წარმატებული კარიერა მაქვს. ზოგი შემოსავლების მიხედვით აკეთებს ამ დასკვნას, ზოგი – ჩემი ცნობადობის, ზოგს კი, ალბათ, საქმიანი იმიჯი უბიძგებს ამისკენ. მიუხედავად ამისა, საკუთარი თავით უკმაყოფილების განცდა მაქვს. ალბათ, იმიტომ, რომ შემეძლო, უფრო მეტისთვის მიმეღწია. რამდენიმე თვეა, რაც პარტნიორებთან ერთად საკუთარი საქმე წამოვიწყე. რატომ გადავწვიტე მქონოდა ჩემი ბიზნესი? (არა, არ დავღლილვარ უფროსის ყოლით. უფრო მეტიც, კერძო ბიზნესში ყველა მომხმარებელი შენი უფროსია. ასე რომ, მენეჯერებზე განაწყენებული ხალხისთვის არ არის კერძო ბიზნესი შექმნილი.) – უფრო დიდი გამოწვევისკენ სწრაფვამ მიბიძგა, მეტი პასუხისგებლობის აღება მსურდა, ლერწამს ხედ გადაქცევის მინდოდა. დაქირავებულობის ჟამს, როდესაც ერთ კონკრეტულ საქმეს კარგად აკეთებ, თავი ყოვლისშემძლე გგონია. ფიქრობ, რომ ყველაფერი გამოგივა, შემდეგ დიდი წინააღდეგობებს აწყდები და იწყება ანალიზის ხანგრძლივი პერიოდი. რატომ მოხდა ასე? შეიძლებოდა კი, უფრო ძლიერი და მომზადებული შევხვედროდი ახალ გამოწვევებს? აი, სწორედ ამ სტადიაში ვიმყოფები ახლა. ფიქრმა, ანალიზმა, გამოცდილი ადამიანების რჩევებმა დამანახა ის ძირითადი შეცდომები, რამაც მნიშნელოვნად შეაფერხა ჩემი კარიერა. გეთანხმებით, ეს იყო აუცილებელი შეცდომები, მაგრამ ჭკვიანი ადამიანები ხომ სხვის შეცდომებზე სწავლობენ!
1. დაკოპირება „კლავს“! იყავით კრეატიულები, შექმენით სიახლე!
დიახ – კლავს, კლავს გამომგონებლობას, რომელიც ყოველგვარი წარმატების საწინდარია. თუ, შენ არ ქმნი არაფერ ახალს, ჩათვალე, რომ პროფესული თვალსაზრისით უკვე გვამი ხარ და მანამდე უნდა მიხედო ამ საქმეს, სანამ გარშემომყოფებს სუნი შეაწუხებთ. როდესაც ხედავ წარმატებული ბიზნესს, ან ძალიან კარგ თანამშრომელს, ნუ იფიქრებ იმაზე, როგორ გახდე მასავით წარმატებული, რადგან სანამ მისნაირი გახდები, წარმატებულობის საზომი კრიტერიუმი შეიცლება. წარუმატებლობა განიცადი ყველა იმ ჩემმა პროექტმა, რომელიც დავიწყე სხვა ანალოგიური პროექტით აღფრთოვანების ნიადაგზე. ეჰ, რამდენი დრო დამაკარგვინა ანალოგების შექმნამ. ყველაფერი იწყებოდა ჩამჭრელი შეკითხვით საკუთარ თავთან – როგორ შეიძლება იყო განსაკუთრებული, როცა ერთი ჩვეულებრივი დავალების შესრულება გიწევს? კონკრეტულ მაგალითს მოგიყვებით: როგორ შეიძლება იყო კრეატიული „რა? სად? როდის?“ Facebook–გვერდის ადმინისტრირებისას? ხედავ, რომ სხვა ტელეგადაცემის გვერდები აკეთებენ კონკურსებს და საკმაოდ მაღალი შედეგი აქვთ. იწყებ დაკოპირებას და ამას „წარმატებული გამოცდილების გაზიარებით“ ნიღბავ, შედეგი – 0, და ისევ გაწვალებს ფიქრი. ამ გაცვეთილ თემაში შეუძლებელია, რაიმე ახალი მოიფიქრო. სინადვილეში, ეს არის პერიოდი, როცა ზუსტად ასეთ მდგომარობაში იმყოფები:
სულ ცოტა ფიქრიც და გაიხსნება იდეების საუნჯე. საკითხი განსაკუთრებით მწვავეა, როცა საკუთარ ბიზნესს ეხება. რატომ არის ინტერნეტ ჟურნალი 4motivi.com წარმატებული და განსაკუთრებული პროექტი? – იმიტომ, რომ აკეთებს იმას, რისი კეთებაც აზრად არავის მოსვლია. გეთახმებით, მეც ხშირად მგონია, რომ ვერაფერ ახალს გამოვიგონებ 21-ე საუკუნეში. ხან გარემო პირობები მევლინება ხელის შემშლელად, ხანაც ბაზარია ზედმეტად პატარა და გაჯერებული.თუ კიდევ არ გჯერათ, რომ ყველაზე რთულ პირობებშიც შეიძლება მოიძებნოს ისეთი რამ, რაც მოთხოვნადია, მაგრამ არავინ აკეთებს?! – მაშინ, ერთი კინოპერსონაჟის ისტორიას მოგიყვებით: ვიქტორ ნავორსკი აეროპორტშია გაჭედილი. მის სამშობლოში მომხდარი გადატრილების გამო, მისმა პასპორტმა ძალა დაკარგა. ვერც უკან ბრუნდება და ვერ აშშ-ს ტერიტორიაზე შედის. არ იცის ენა, ამასთან – ებრძვის აეროპორტის ხელმძღვანელობა.
აი, ასეთ რთულ პირობებში,ნავორსკი ახერხებს, იპოვოს შემოსავლის წყარო .
ნუ გაიმეორებ იდეას, ყოველთვის და ყველაგან შეიძლება მოიფიქრო რაღაც ახალი.
2. არ გაეკიდო ფულს, აკეთე სასარგებლო საქმე.
ფული ეს არის ჯილდო სასარგებლო საქმისთვის. ვინც ჯილდოზე იქნება ორიენტირებული, ვერასდროს გააბედნიერებს ამ ჯილდოს მოპოვება. საჭირო და სასარგებლო საქმის კეთებას კი, აუცილებლად მოჰყვება ფულიც და კმაყოფილების განცდაც. „ფულის შეგროვებამ ადრე დაბერება იცისო“ – ანდერძად დაუბარა იპოლიტე ხვიჩიამ თავის შვილიშვილს და მართლაც ასეა. მაგალითისთვის, თანამედროვეობის ერთ-ერთი ყველაზე შემოსავლიანი ფიგურის, არისტოტელე ონასისის ისტორიაც კმარა – მილიარდერის, რომელსაც მუდმივი მატერიალური ზრდის მიუხედავად, ქაოტური ცხოვრება ჰქონდა. არისტოტელეს ცხოვრებაში ბევრი იყო ძვირდღირებული ვისკი, ხარსხიანი სიგარა, ბოლო მოდის ტანსაცმელი და ცნობილი საყვარლები (მარია კალასისა და ჟაკლინ კენედის ხსენებაც საკმარისია). ონასისს ეს ყველაფერი სჭირდებოდა საკუთარი წარმატების დასაჯერებლად, რადგან თავადაც გრძნობდა, რომ არასწორი გზით მიდიოდა. ამის საპირისპიროდ, შეგვიძლია მარკ ცუკერბერგი ავიღოთ – უბრალო სამოსი, ჩვეულებრივი, არაცნობილი და არამოდელი ცოლი და პრინციპული პოზიცია, არანაირ თანხად არ გაყიდოს Facebook-ი. მისი მიზანი Facebook–ია და მიუხედავად იმისა, რამდენ მილიარდს მოიტანს, ამ საქმეში სულს დებს.
ძალიან მწყდება გული, რომ ამ ყველაფერს გვიან მივხდი. საქმიანობის დიდი ნაწილი მივუძღვენი სერთიფიკატებისა და ცოდნის სხვა სადემონსტრაციო საშუალებების შეგროვებას. შემდეგ, მივდიოდი ჩემზე წარმატებულებთან და ვეუბნებოდი, აი, ნახეთ, რამდენი რამ ვიცი მომეცით X ლარი და X ლარზე ბევრად დიდ სარგებელს მოგიტანთ. აქედან სტაბილური არაფერი გამოდიოდა. ასე იყო 2009 წლამდე, სანამ გულწფელად არ გავოცდი: როგორ შეიძლებოდა არ ჰქონოდა საკუთარი ფან-კლუბი Facebook-ზე ისეთ სასარგებლო და საჭირო
გადაცემას, როგორიც არის „რა? სად? როდის?“?! ეს იყო ჩემთვის პარადოქსი. დავიწყე ამ „სიცარიელის შევსება“ ისე, რომ არავისთვის არაფერი მომითხოვია. შედეგი იყო ფანტასტიკური – წლების განმავლობაში, Facebook-ზე მედიაგადაცემებში ლიდერობა. ჯილდომ არ დააყოვნა და ეს საქმე გახდა მამოძრავებელი ყველა ჩემი კარიერული წარმატებისა. ყველა სხვა საქმე, რომელიც დავიწყე მაღალი ჰონორარით მოხიბლულმა, კრახით დასრულდა. ჯილდოთი მოტივირებულ ტვინს არაფერი ახლის შექმნა არ შეუძლია, პროცესით გატაცებულს კი – მწვერვალების დაპყრობა ძალუძს.
რამდენიმე წლის წინ, კლუბ „რა? სად? როდის?“ პრეზიდეტმა, გიორგი მოსიძემ მითხრა, რომ ის, ვინც ამ ინტელექტუალურ თამაშს „ბროლის ბუს“ მოსაგებად თამაშობს, ვერასოდეს იგებს მას.
„22 თამაში მაქვს ნათამაშები (იგულისხმება „რა? სად? როდის?“ სატელევიზიო ვერსია. – რედ.) – ყველაზე მეტი კლუბში. ყველა თამაშზე მოსაგებად გავდივარ, მაგრამ ზოგჯერ ყოფილა, მომიგია თამაში და უკმაყოფილო დავრჩენილვარ და ხან პირიქითაც არის, წააგებ და კმაყოფილი რჩები, იმიტომ, რომ მთლიანად დაიხარჯე და შენგან რაც იყო საჭირო, ყველაფერი დადე მაგიდაზე.“ – ამბობს, საქართველოს ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე დიდი მოაზროვნე და წარმატებული მენეჯერი დავით რაფავა, საკუთარ ინტერვიუში.
მივუბრუნდეთ ზემოთხსენებულ ვიქტორ ნავსორკის. წინა ვიდეოდან გახსოვთ , თუ როგორ დაკარგა, გარეფაქტორების გავლენით, ფილმის პერსონაჟმა სამსახური. სწორი მიდგომების წყალობით, ის ისევ შოულობს შემოსავლის წყაროს, ამჯერად – უკეთესი პირობებით.
https://www.youtube.com/watch?v=p_hbf2yB7Uk&feature=youtu.be
დიახ, ასეა, ჩემო მეგობრო – აკეთეთ სასარგებლო საქმე, იყავით ბედნიერები პროცესით და გადაახტებით იმ ორმოს, რომელშიც მე, სამწუხაროდ, დიდი ხანი დავყავი.
3. იმერლები მორიდებამ გაგვწყვიტა, თორემ ჩინელებზე მეტნი ვიქნებოდით.
ვაი, რომ მეც იმერელი ვარ და დიდი დოზით. ჩემს კარიერულ ცხოვრებაში იყო ერთი მნიშვნლეოვანი ეპიზოდი. მომივიდა იდეა, შემექმნა საავტორო ტელეპროექტი, რომელიც ჩამოვაყალიბე და გაუგზავნე ერთ-ერთ ყველაზე წარმატებულ პროდიუსერს. მას მოეწონა პროექტი და მითხრა, რომ შემეძლო ამის განხორციელა მის გადაცემაში. თითქოს, წარმოუდგენელი იყო, მანამდე ხომ პროდიუსერობისა და ტელეწამყვანობის გამოცდილება საერთოდ არ მქონდა და უცებ, ერთ-ერთი ყველაზე რეიტინგული ტელევიზიის ლაივგადაცემას მანდობდნენ. ალბათ, ფიქრობთ, რომ ის პროდიუსერი ჩემი ნათესავი, ბავშვობის მეგობარია, ერთ სკოლში ვსწავლობდით, ან მეზობლად ცხოვრობს ვაკის რომელიმე პრესტიჟულ კორპუსში. სულაც არა, ეს ადამიანი იუსტიციის სახლის რიგში გავიცანი. დიახ, დიახ იუსტიციის სახლის რიგში. ეს ის იშვიათი შემთხვევა იყო, როდესაც Facebook-მეგობარი ვიცანი და მასთან გასაუბრება გავბედე. ეს იყო გამონაკლისი, 1 000-დან ერთი, დანაჩენის 999 შემთხევაში იმერლობამ იმძლავრა ჩემში. წარმოგიდგენიათ, ჩემი მორიდებულობის გამო, რამხელა შესაძლებლობა მაქვს ხელიდან გაშვებული?! რამდენიმე დღის წინ, ალექსანდრე ჯეჯელავას სემინარს დავესწარი, რომელიც წამატების თემატიკას ეხებოდა. ბატონმა ალექსანდრემ საინტერესო რამ მოყვა: „HR–მენჯერად მუშაობის დროს, ხშირად ვაწყებოდი ადამიანებს, რომლებსაც თხოვნაზე, მოგვიყევით თქვენ შესახებ, უცნაური უხერხულობა ეუფლებოდათ. აბა, მე როგორ მოგიყვეთო, – პასუხობდნენ. რაზეც ვეუბნებოდი: აქ მე და თქვენ ვართ და აბა, ვინ უნდა გაგვაგებინოს, რა შეგიძლიათ?“
ძალიან მიყვარს ქართული მხატვრული ფილმი – „რაჭა ჩემი სიყვარული“. ფილმში ერთი ძალიან საინტერესო ეპიზოდია – მთავარ პერსონაჟს გოგონა ეუბნება: არ გრცხვენია, ამხელა კაცი თავს რომ იქებო? რაზეც ის პასუხობს – ვინმემ ხომ უნდა გითხრათ ჩემ შესახებ სიმართლე?!
https://www.youtube.com/watch?v=WYuWtAY4F_0
რაჭველებიც კი მიხვდნენ, რომ საჭიროა გამბედაობა, სითამამე – ისაუბრო საკუთარ წარმატებაზე, საკუთარ გეგმებზე, იდეებზე, უპირატესობებზე. ვერავინ მიხვდება, რა მაგარი ხარ, თუ ამას თავად არ დაანახებ. დამერწმუნეთ, ეს ყველაზე ახლო ადამიანებთანაც კი საჭიროა. გამოაჩინეთ საკუთარი ღირსებები მთელი თავისი უნიკალურობით. ეს ხომ ძალინ მარტივია. მაგალითად, ასე: გამარჯობა, მე ვარ ილია ნიკაჭაძე, სამოტივაციო ინტერნეტ ჟურნალი 4MOTIVI.COM-ის აღმასრულებელი დირექტორი და თქვენ, ჩემო ძვირფასო მკითხველო, გაძლევთ უნიკალურ საშუალებას, გააცნოთ თქვენი შესაძლებლობები 100 000-კაციან აუდიტორიას. წარმოგიდგენიათ, მათ შორის რამდენი შეიძლება იყო ისეთი, ვინც თქვენთან პარტნიორულ ურთიერთობას მოისურვებს?! ეს თქვენი შანსია, ნუ შეგეშინდებათ იმის, რომ არ გამოგივათ, ჩვენ დაგეხმარებით, 4MOTIVI.COM ხომ გუნდია, ადამიანების ერთობლიობა, რომლებიც ერთმანეთს ავსებენ, ერთმანეთის ნაკლს უპირატესობად აქცევენ. იმისათვის, რომ ამ გუნდის წევრი გახდე, ერთადერთი რამაა საჭირო – გამოიჩინო სითამამე. 4MOTIVI.COM მზად არის თქვენი უნიკალური შესაძლებლობები მთელ სამყაროს გააცნოს.
შენც შეგიძლია, ასე თამამად მიმართო პარტნიორებს, მეგობრებს, ან უცხო ადამიანებს.
უთხრა: მე გიორგი ვარ, თქვენი სტატუსი ვნახე Facebook-ზე, მართალი ხართ, ძალიან მნიშვნელოვანი პრობლემაა და გადაჭრის გზაშიც გეთახმებით. ჩემს გამოცდილებაში იყო მსგავსი პრაქტიკა, როდესაც „თიბისი ბანკის“ გაყიდვებში ვმუშაობდი … ან უბრალოდ აღფრთოვანება გამოხატო ყოველგვარი საქმიანი გაგრძელების გარეშე. მესმის, ძნელია, ჩემთვისაც ძნელია. აი, ახლაც კი, იმდენი ადამიანია, რომელსაც მინდა ვუთხრა, რომ ძალიან მაგარია, რომ გაოცებული ვარ მისი მიღწევებით ა.შ. ხან ვახერხებ, ხან – იმერლობა იმარჯვებს.
ცოტა გამიგრძელდა საუბარი, რაღაც დიდი „აღსარება“ გამოვიდა. ეს ყველაფერი იმიტომ, რომ ძალიან მინდა, იმ შეცდომებს აცდეთ, რამაც შემაფერხა. ცხოვრება ხომ საკმაოდ ხანმოკლეა საიმისოდ, რომ სხვისი შეცდომები გაიმეოროთ.
წარმატებას გისურვებთ!