მოგიყვებითერთპატარალეგენდასჩემზედაჩემსპერსონაჟებზე )
იყოერთიპატარა, ლურჯი, იდეალურისამყარო. დალაგებული, მოწესრიგებული. იქაცთენდებოდადაღამდებოდადასამყაროცშესაბამისადხანყვითლად, ოქროსფრად, მზისციაგითაკამკამდებოდა, ხანაცჩაბნელდებოდადამხოლოდთეთრივარსკვლავებირჩებოდა, რომელსაცხალხმაიმედიუწოდა) თუმცაამსამყაროშიზაფხულისდღეებიმეტიიყო,ვიდრეზამთრისდადღეცსჭარბობდაღამეს.
ერთდღესაცსტუმარიგამოჩნდაწითელი, თვალისმომჭრელი, ბრდღვიალასიყვარული. მთლიანადგადაეფარალურჯსამყაროსდაიასამნისფრადაქცია. დღისდაღამისფერებიცაირიადაწარმოიშვააბსოლიტურიქაოსი. რადგანაციასამნისფერითავადაცმუქიფერია, ბნელმაფერებმასძლიესნათელსდადაკრისტალივითაწყობილილურჯისამყარო, ჩემიცხოვრება, პირველივებზარისშედეგადდაიშალა, ჩამობნელდა. შიშმა, მორიდებამ, სიამაყემშებოჭესლურჯისამყაროდააქციესსიბნელისმონად. დიდიხნისმერე, როცაგათავისუფლდადალურჯიისევცისფერიგახდა, მიხვდა, რომშეეძლომეტიგაეკეთებინა, მაგრამარგააკეთა, ახლაკიგვიანიიყო.
განთავისუფლებისგზასულაცარიყოადვილი… ერთადერთირაცამმინიატურულსამყაროსაცოცხლებდაიყომისიმეგობარიიმედი. ყოველიდღეახალიიმედითიწყებოდა, რომწითელილურჯისქვეშმოექცეოდადაიასამნისფრისნაცვლადმწვანეანრამეუფროცოცხალინათელისასიხარულო, სასიყვარულო, ბედნიერისამყაროწარმოიშობოდა, თუმცაიმედიიმედადვერჩებოდა…
ერთხელაცსხვასამყაროსქარმა, ამსამყაროშიშემოაღწია.
ლურჯმაგაიგო, რომთუყველანაცნობზეუარსიტყოდამონობისგანგანთავისუფლდებოდა. ისასეცმოიქცა, მანუარითქვაყველაგრძნობაზე: სიყვარულზე, შიშზე, ტკივილზე, სიხარულზე. მანუარითქვაიმედზეცდაიღბალზეცკი. ამისსანაცვლოდშეიძინაახალიმეგობარი, გონება. ამიერიდანყველაფერსგონებისრჩევისასრულებდადააღარანაირიპრობლემაარექმნებოდა.
დაცხოვრობდაისასესამიოდეწელი…
უცხოსამყაროსქარმაისევდაბერალურჯსამყაროში…
იგრძნოროგორმოენატრათუნდაცისმონობა, რომელიცამუცხოარსებამ, სიყვარულმააიძულა. იღბალიცმოენატრა, მოსწყინდაამდენიუბედობა… იმედიცმოენატრამოსწყინდაამდენიპასუხისმგებლობა… მიხვდა, რომვეღარაფერივერაკმაყოფილებდამისმეგობარგონებას, რომელსაცთავისიტაძარისიამაყეაეგოდალურჯიახლამისიმონაიყო. არამბობდაუარსარანაირთვისებაზეკარგზეთუცუდზე, ყველაფერსხვეტდა, აგროვებდადაიშვიათად, მაგრამმაინციყენებდა… გამართლება, რაღათქმაუნდაისეთიიცოდაყველაფრის, რომეჭვსარტოვებდა, მისიმეგობარიხომგონებაიყო…
ყველაზემეტადბედნიერებამოენატრა. გონებამუკვეუთხრა, რომვერანაირისურვილისახდენამასბედნიერადვერაქცევდადალურჯმაცამისგანგატანჯულმაალტერნატიულიგზებისძიებადაიწყო…
გადაწყვიტაყველაფერშისილამაზეეძებნადაგამოუვიდაკიდეც. ხედავდაყოველდღიურმშვენიერებას, მაგრამვერტკბებოდამისით. შეეძლოშეექმნანებისმიერირამთავისსამყაროში, მაგრამთავადარმოსწონდა, რადგანარიყოარანაირიშთაგონება, აღფრთოვანება, ვნება. არიყოარანაირიაღმაფრენადიადისშესაქმნელად. საკუთარითავისსიყვარულიდაპატივისცემაცკიდაკარგაამასობაში, თუმცამასესარსჭირდებოდამასხომგონებააცხოვრებდა…
ესცდაცამაოგამოდგადაბოლოსმიხვდა… მასწითელიენატრებოდა, ენატებოდასიყვარული, რომელიცგრძნობებსდაუბრუნებდა, რომელიციმედსდაუბრუნებდადაიღბალსმიანდობდა.
და, აიახლა… არსებობსესსამყაროამმდგომარეობაშიდაუცდისცხოვრებისგანსიურპრიზს: წითელს )