სული კაცისა ლამაზია, მას ყოველივე ლამაზი და სრულყოფილი იზიდავს. როგორც კი სული ლამაზსა და სრულყოფილს ხვდება, მას ახლო აკვირდება და გარეგნობის მიღმა სხვა მსგავსებასაც ჰპოვებს, დაუყოვნებლივ უერთდება. ამას ჰქვია ნამდვილი ტრფობა და ჭეშმარიტი სიყვარული. როცა სული კაცისა გარეგნობის მიღმა ვერაფერს მსგავსს ვერ ნახულობს, მისი ტრფობა გარეგნობით გატაცებას არ სცილდება და ასეთი ტრფობა მხოლოდ ჟინსა და ვნებას წარმოშობს.
გრიგოლ აბაშიძე “ლაშარელა”